8:57 AM.
Pupungas-pungas akong bumangon mula sa pagkakahiga kanina, inaantok pa ako.
Pa'no ba naman, eh alas tres ng madaling araw na ako nakatulog kanina, balak ko talagang magpuyat kanina para makatulog ako sa umaga, dahil may shift na naman ako mamayang gabi.
Pagka-on na pagka-on ko ng computer, nag-ring ang cellphone ko...
"Brother A to Z... Yo, what time is it... doo-doo-doo...."
Tumunog na ang ringtone ko na kanta ni Jason Mraz, "Geek in the Pink."
Landline number ang tumatawag sa'kin, ayaw ko sagutin.
Tapos biglang napa-mura ako: bulong ko sa sarili ko, tangina!!!!
Sabay pulot ng cellphone na nagba-vibrate sa mesa. Bzzzzzt. Pick me up, idiot
"Hello... may I talk to Resty? This is Diane from Capital IQ..."
PAKINAMSHET!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Pumasa ako!!!
At kinausap nga ako ni Miss Diane. Sinabihan tungkol sa job offer schedule at tinatanong kung magkano daw previous salary ko. Dang. Magkano kaya io-offer sa'kin? Excited na ako!
Pagkatapos ng tawag na 'yun, para akong kunehong umii-skip skip sa kwarto. Para akong tanga, kulang nalang magta-tumbling ako.
Ang saya saya ko.... thank you po Lord!!!!
Worry ko pa nga rin lang 'yung sa school. Sana makapag-enrol parin ako at makapag-aral despite the demands of the job.... 'Di bale. We'll burn the bridge when we get there. Hahahaha!
3/26/09
It's Backpay Time
Ang backpay. Bow.
Napakalupit ng tadhana... (yun o.. emo ka'gad? Dahil lang sa backpay?)
Pagkagaling na pagkagaling ko sa opisina galing shift, na as usual eh wala naman kaming ginawa kung hindi mag-surf sa Internet (hindi pa kasi ready ang mga credentials namin) buong shift, dumiretso nga ako sa dating kumpanya ko sa Makati para ayusin ang tumataginting na backpay. Pitong department ang dapat magpipirma sa aking clearance, at so far dalawa palang ang may pirma. Ilang araw na din ang lumipas, bakit nga ba hindi ko inasikaso yun noon pa, nung mga panahong wala pa akong trabaho? Siguro alam mo na ang sagot d'yan. Tinatamad ako. Hehe.
Masisisi mo ba ako? Kung ang opisina mo e napakalayo. 1 hour FX ride???? Tapos kung mamalasin ka pa eh mata-traffic ka pa sa mga traffic points: Lifehomes, Rosario, Bagong Ilog, C5-Kalayaan Intersection, Buendia, Ayala. Naalala ko tuloy yung one time na pauwi ako galing work: 8AM ang out ko, 11 PM na ako nakauwi! Iritang irita ako sa trapik na yan. Eh pawisin pa naman ako, so kahit aircon ang FX, walang sinabi sa sinag ni Haring Araw lalo na pag pa-tanghali na.
Going back to the story... dumating ako sa office ng 7 AM. Saktong paalis na rin ang mga ex-officemates ko. Konting kwento-kwento at yosi muna sa labas bago ako umakyat at asikasuhin ang clearance. At pagpanhik ko nga, matapos ang diskusyunan with my former supervisor, sabi n'ya unfortunately walang pipirma sa oras na yun. Pffft!!!!! Kasi daw iba-iba ang shift nila. Wooooooooooooooooooow. Bwisit! Resigned na nga ako bibigyan pa nila ako ng problema sa backpay na yan. Bakit naman sa ibang company wala nang ganyan eche-bureche. Isosoli mo lang mga gamit nila, hintay ng ilang buwan bago i-release ang pera. Eh dito, isang buwan mo nga lang hihintayin eh magpapa-balik-balik ka naman para hanapin 'yung mga taong dapat pipirma. Maiintindihan ko kung nag-aasikaso ako ng papeles para bumalik sa pag-aaral eh (mas madali pa nga 'yung sa PUP). Eh ito, sakit ng ulo!!!! Pwede ba!!!
Nakakainis.
Wala na akong pera eh..... huhuhuhuhu
Napakalupit ng tadhana... (yun o.. emo ka'gad? Dahil lang sa backpay?)
Pagkagaling na pagkagaling ko sa opisina galing shift, na as usual eh wala naman kaming ginawa kung hindi mag-surf sa Internet (hindi pa kasi ready ang mga credentials namin) buong shift, dumiretso nga ako sa dating kumpanya ko sa Makati para ayusin ang tumataginting na backpay. Pitong department ang dapat magpipirma sa aking clearance, at so far dalawa palang ang may pirma. Ilang araw na din ang lumipas, bakit nga ba hindi ko inasikaso yun noon pa, nung mga panahong wala pa akong trabaho? Siguro alam mo na ang sagot d'yan. Tinatamad ako. Hehe.
Masisisi mo ba ako? Kung ang opisina mo e napakalayo. 1 hour FX ride???? Tapos kung mamalasin ka pa eh mata-traffic ka pa sa mga traffic points: Lifehomes, Rosario, Bagong Ilog, C5-Kalayaan Intersection, Buendia, Ayala. Naalala ko tuloy yung one time na pauwi ako galing work: 8AM ang out ko, 11 PM na ako nakauwi! Iritang irita ako sa trapik na yan. Eh pawisin pa naman ako, so kahit aircon ang FX, walang sinabi sa sinag ni Haring Araw lalo na pag pa-tanghali na.
Going back to the story... dumating ako sa office ng 7 AM. Saktong paalis na rin ang mga ex-officemates ko. Konting kwento-kwento at yosi muna sa labas bago ako umakyat at asikasuhin ang clearance. At pagpanhik ko nga, matapos ang diskusyunan with my former supervisor, sabi n'ya unfortunately walang pipirma sa oras na yun. Pffft!!!!! Kasi daw iba-iba ang shift nila. Wooooooooooooooooooow. Bwisit! Resigned na nga ako bibigyan pa nila ako ng problema sa backpay na yan. Bakit naman sa ibang company wala nang ganyan eche-bureche. Isosoli mo lang mga gamit nila, hintay ng ilang buwan bago i-release ang pera. Eh dito, isang buwan mo nga lang hihintayin eh magpapa-balik-balik ka naman para hanapin 'yung mga taong dapat pipirma. Maiintindihan ko kung nag-aasikaso ako ng papeles para bumalik sa pag-aaral eh (mas madali pa nga 'yung sa PUP). Eh ito, sakit ng ulo!!!! Pwede ba!!!
Nakakainis.
Wala na akong pera eh..... huhuhuhuhu
3/25/09
Welcome to Silent Hill. Enjoy your stay.
At ayun nga.
Nag-start na ako sa Crappy Company, 2nd day ko kanina to date. So far, so so-so (wow that's accidental wordplay). Sa totoo lang, since medyo marami-rami naring centers ang napuntahan ko, so far this is the worst aesthetically; pantry is like a stock room, the production floor is cluttered, the computer's productivity suite (e.g. word processor, spreadsheet, etc) is, err, cheap (actually download-able sa Internet for free), the CR reminds me of Silent Hill, yung elevator parang babagsak anytime, the list goes on. Pero on the brighter side... sobrang petiks ng trabaho dito. 'Di namin nararamdamang nagte-training kami, pa'no iniiwan lang kami ng mentor namin sa stations para magbasa ng online resources. So ano pa nga bang pwedeng gawin 'pag bored na? Internet! Ang Internet dito ay open, walang naka-block. Legal ang Yahoo Messenger dahil 'yun ang communication platform among the employees... so nakakausap ko pa ang mga tao sa labas. Pero may mga activities rin namang pinapagawa sa amin para meron naman kaming idea kung ano talaga ang ginagawa ng mga binabayaran dito. Hehe.
Nae-excite na ako sa results ng exam ko sa Capital IQ. Sana pumasa ako, hehe.
At heto na naman ako sa dilemma ng career ko. Feeling ko, makakapag-enrol nga ako sa school, pero dahil sa stress, mapapasukan ko pa kaya ang mga subjects ko? This April ko na makukuha ang transcript ko.
Sana naman wala akong pagpilian. God, give me a sign please.
Nag-start na ako sa Crappy Company, 2nd day ko kanina to date. So far, so so-so (wow that's accidental wordplay). Sa totoo lang, since medyo marami-rami naring centers ang napuntahan ko, so far this is the worst aesthetically; pantry is like a stock room, the production floor is cluttered, the computer's productivity suite (e.g. word processor, spreadsheet, etc) is, err, cheap (actually download-able sa Internet for free), the CR reminds me of Silent Hill, yung elevator parang babagsak anytime, the list goes on. Pero on the brighter side... sobrang petiks ng trabaho dito. 'Di namin nararamdamang nagte-training kami, pa'no iniiwan lang kami ng mentor namin sa stations para magbasa ng online resources. So ano pa nga bang pwedeng gawin 'pag bored na? Internet! Ang Internet dito ay open, walang naka-block. Legal ang Yahoo Messenger dahil 'yun ang communication platform among the employees... so nakakausap ko pa ang mga tao sa labas. Pero may mga activities rin namang pinapagawa sa amin para meron naman kaming idea kung ano talaga ang ginagawa ng mga binabayaran dito. Hehe.
Nae-excite na ako sa results ng exam ko sa Capital IQ. Sana pumasa ako, hehe.
At heto na naman ako sa dilemma ng career ko. Feeling ko, makakapag-enrol nga ako sa school, pero dahil sa stress, mapapasukan ko pa kaya ang mga subjects ko? This April ko na makukuha ang transcript ko.
Sana naman wala akong pagpilian. God, give me a sign please.
3/19/09
Of Interviews and Isaws
Oh Lord patawarin n'yo ako.
Kasa-sign ko lang ng contract sa isang kumpanyang wala naman talaga akong balak karirin. Itago nalang natin siya sa pangalang... uhmm... Crappy Company. Kelangan ko ba mag-explain? Pero kahit the name suggests its office's look, OK naman ang offer sa'kin. Aba, di hamak na mas malaki ang sweldo kumpara sa dating kumpanya ko bago ako napunta sa pinakahuling company na pinasukan ko. Ang gulo no? OK lang, wala naman talaga akong balak i-explain eh. Knowing na hindi ka na makikipag-usap sa mga Kano this time, pero maganda ang pasahod.
'Yun na nga. Crappy Company is located in... one of the business hubs in Manila. The building that houses it looks crappy unsurprisingly, hence the companies inside it. Medyo infamous na nga ang building na 'to sa mga call center people, kesyo nandito daw ang mga bogus na outbound campaigns na mahilig mang-scam. Pero ewan ko. Natakot ako sa elevator, medyo luma na ata, o siguro paranoid lang ako kasi madalas mag-isa lang ako sa loob, kaya naririnig kong "nagrereklamo" na ang mga makinarya. Tapos pagdating sa office mismo, hindi naman sa pangmamaliit, pero sobrang liit din kasi ng opisina. Nandun na ang lahat, sa isang unit; take note, isang unit: production floor, HR, reception. Habang naghihintay sa interview, nakikita mo trabaho ng mga agents.
Pero ang masaya dito ay napaka-laid back ng culture. Lantarang pagi-install ng Yahoo Messenger, kainan sa floor, walang headset, at mababait ang tao.
Pero sa tingin ko hindi rin ako magtatagal dito... pero who knows? Sa Sabado kasi exam ko sa transcriptionist job na gusto ko (pero sa May pa ang start ng training). Kapag pumasa ako sa exam at na-schedule na ako for the training, buh-bye Crappy Company.
Ang sarap ng feeling ng pumapasa sa trabaho. Nakakalaki ng ego. Hahaha yak, ego-trip. Kaya pag-uwi ko, I treated myself sa kanto ng Lifehomes.... Wheels!! Sarap!!
Tapos bumili ako ng Lucky Me! Pansit Canton Sweet and Spicy, itlog, Cheesecake ng Lemon Square at C2 Apple. Pagkadating na pagkadating ko sa bahay (around 3 AM na siguro), nilagay ko na sa saucepan na may tubig ang itlog at binuksan ang pakete ng pansit Canton only to find out na walang gas. Arrrrgggghhh!!!
Si Lord talaga. Punishing Teng one karma at a time.
Ang aga naman! :(
Kasa-sign ko lang ng contract sa isang kumpanyang wala naman talaga akong balak karirin. Itago nalang natin siya sa pangalang... uhmm... Crappy Company. Kelangan ko ba mag-explain? Pero kahit the name suggests its office's look, OK naman ang offer sa'kin. Aba, di hamak na mas malaki ang sweldo kumpara sa dating kumpanya ko bago ako napunta sa pinakahuling company na pinasukan ko. Ang gulo no? OK lang, wala naman talaga akong balak i-explain eh. Knowing na hindi ka na makikipag-usap sa mga Kano this time, pero maganda ang pasahod.
'Yun na nga. Crappy Company is located in... one of the business hubs in Manila. The building that houses it looks crappy unsurprisingly, hence the companies inside it. Medyo infamous na nga ang building na 'to sa mga call center people, kesyo nandito daw ang mga bogus na outbound campaigns na mahilig mang-scam. Pero ewan ko. Natakot ako sa elevator, medyo luma na ata, o siguro paranoid lang ako kasi madalas mag-isa lang ako sa loob, kaya naririnig kong "nagrereklamo" na ang mga makinarya. Tapos pagdating sa office mismo, hindi naman sa pangmamaliit, pero sobrang liit din kasi ng opisina. Nandun na ang lahat, sa isang unit; take note, isang unit: production floor, HR, reception. Habang naghihintay sa interview, nakikita mo trabaho ng mga agents.
Pero ang masaya dito ay napaka-laid back ng culture. Lantarang pagi-install ng Yahoo Messenger, kainan sa floor, walang headset, at mababait ang tao.
Pero sa tingin ko hindi rin ako magtatagal dito... pero who knows? Sa Sabado kasi exam ko sa transcriptionist job na gusto ko (pero sa May pa ang start ng training). Kapag pumasa ako sa exam at na-schedule na ako for the training, buh-bye Crappy Company.
Ang sarap ng feeling ng pumapasa sa trabaho. Nakakalaki ng ego. Hahaha yak, ego-trip. Kaya pag-uwi ko, I treated myself sa kanto ng Lifehomes.... Wheels!! Sarap!!
Tapos bumili ako ng Lucky Me! Pansit Canton Sweet and Spicy, itlog, Cheesecake ng Lemon Square at C2 Apple. Pagkadating na pagkadating ko sa bahay (around 3 AM na siguro), nilagay ko na sa saucepan na may tubig ang itlog at binuksan ang pakete ng pansit Canton only to find out na walang gas. Arrrrgggghhh!!!
Si Lord talaga. Punishing Teng one karma at a time.
Ang aga naman! :(
3/10/09
Natty, Nick, Ako
Hay.
Dalawang araw na akong may tinik sa lalamunan. Hep, hindi po 'yun figure of speech, literal ang ibig kong sabihin. Pagkatapos ko lapain yung isdang kulay blue ang tinik. Sabi ko pa, wow, ang weird neto ha, tapos lunok lang ata ako ng lunok. Parang siraulo.
Yung isda lang at gulay na sahog ang kinain ko nung araw na 'yun; pano, feeling ko tumataba na ako kaya low-carb diet muna. Hiwa-hiwa na yung isda sa "pansigang cuts" kaya 'di ko nakita kung ano talaga itsura ng isdang may kasalanan kung bakit ako natinik (wow, sinisi ang isda). Nagtataka nga rin ako, bakit yung ulo ng isda wala dun? Nai-imagine ko tuloy, baka angler fish na 'tong kinakain ko.
Shete. Ini-imagine ko nalang na nasa plato ko yang halimaw na 'yan, parang gusto ko nalang maging vegetarian.
Anyway, dahil masyado akong curious, tinanong ko si Mama.
"Ma, anong isda 'to? Sarap ha..."
"Ah, ano 'yan, yung... ano..."
"???? Hindi ba 'to 'yung isda na nakakalason yung buntot?," I asked na pa-biro.
"Hindi ah..."
Wala rin akong nakuhang sagot. Lumalim tuloy ang suspicion ko na panget ang itsura ng isdang 'to. Pero ano nga bang sabi ng mga desperado, "OK lang na panget, basta masarap." Hahahaha...
Nakarami rin ako ng isda. Masarap kasi talaga ang laman, soft and creamy. Entertaining pa, kasi nga blue-boned. Hanggang sa uminom ako ng tubig, na parang may little surges of pain sa lalamunan ko. Wow. Natinik ako.
Walang saging. Mansanas nalang. Onting nguya lang, nilulunok ko na, para sana sumama 'yung hinayupak na tinik. Naubos ko na ang apple nandyan parin ang tinik. Nag-try akong sungkitin ang lalamunan ko pero nakakasuka. Ayoko naman i-suka yung pagkain ko, sayang. Ano ako, bulimic? Aba, nice idea ha... joke.
Ilang beses ko na tina-try i-wash sa pag-inom ng maraming liquid, wala talaga. Lumunok ako ng marshmallows na buo, ayaw parin. Sana matunaw nalang ng enzymes ng laway ko ang tinik na 'yan.
Try ko kaya kumain ng siopao? May pusa naman 'yun diba? Hehehehe.... Corny.
Akalain mo nga namang sampung araw na akong bum. Of course, I'm not proud. Pero masaya pala ah? Hehehe. Walang iniisip para bukas or mamaya. Wala. Wala ring pera. Sana makuha ko na yung backpay ko. Good luck, 'di ko pa inaasikaso ang clearance ko.
May nakita na akong bagong work, transcriptionist nga. Walang kwenta 'yung in-applyan ko last time, fly-by-night ata. Walang sumasagot sa tawag ko, buti nalang 'di ko tinuloy. Anyway, this new job is located in Ortigas, dun sa building na pinagtrabahuhan ko back when I was still with Telus (which is then known as Ambergris Solutions). Capital IQ ang name ng company, transcriptionist ang nature ng work pero gamit mo parin ang boses mo sa pagta-type. Meaning, magsasalita ka tapos mare-recognize ng software ang boses mo at magta-type sa screen. Wow, high-tech. Voice parin, pero at least wala ng irate at stupid callers. Sa May 11 pa ang training... hahaha... hindi ako pwede maghintay ng ganun katagal. Kelangan ko na magkaroon ng temporary work na pwede pagkakitaan bago ko pasukan 'yun. Teka, ang feeling ko naman, eh sa March 21 pa ang exam ko dun. Hehe. Pero at least tapos na ako sa dalawang katakot-takot na interview, luckily, pumasa naman ako. Thank you Lord!
Lord, pakialis naman 'tong tinik o, please?
Dalawang araw na akong may tinik sa lalamunan. Hep, hindi po 'yun figure of speech, literal ang ibig kong sabihin. Pagkatapos ko lapain yung isdang kulay blue ang tinik. Sabi ko pa, wow, ang weird neto ha, tapos lunok lang ata ako ng lunok. Parang siraulo.
Yung isda lang at gulay na sahog ang kinain ko nung araw na 'yun; pano, feeling ko tumataba na ako kaya low-carb diet muna. Hiwa-hiwa na yung isda sa "pansigang cuts" kaya 'di ko nakita kung ano talaga itsura ng isdang may kasalanan kung bakit ako natinik (wow, sinisi ang isda). Nagtataka nga rin ako, bakit yung ulo ng isda wala dun? Nai-imagine ko tuloy, baka angler fish na 'tong kinakain ko.
Shete. Ini-imagine ko nalang na nasa plato ko yang halimaw na 'yan, parang gusto ko nalang maging vegetarian.Anyway, dahil masyado akong curious, tinanong ko si Mama.
"Ma, anong isda 'to? Sarap ha..."
"Ah, ano 'yan, yung... ano..."
"???? Hindi ba 'to 'yung isda na nakakalason yung buntot?," I asked na pa-biro.
"Hindi ah..."
Wala rin akong nakuhang sagot. Lumalim tuloy ang suspicion ko na panget ang itsura ng isdang 'to. Pero ano nga bang sabi ng mga desperado, "OK lang na panget, basta masarap." Hahahaha...
Nakarami rin ako ng isda. Masarap kasi talaga ang laman, soft and creamy. Entertaining pa, kasi nga blue-boned. Hanggang sa uminom ako ng tubig, na parang may little surges of pain sa lalamunan ko. Wow. Natinik ako.
Walang saging. Mansanas nalang. Onting nguya lang, nilulunok ko na, para sana sumama 'yung hinayupak na tinik. Naubos ko na ang apple nandyan parin ang tinik. Nag-try akong sungkitin ang lalamunan ko pero nakakasuka. Ayoko naman i-suka yung pagkain ko, sayang. Ano ako, bulimic? Aba, nice idea ha... joke.
Ilang beses ko na tina-try i-wash sa pag-inom ng maraming liquid, wala talaga. Lumunok ako ng marshmallows na buo, ayaw parin. Sana matunaw nalang ng enzymes ng laway ko ang tinik na 'yan.
Try ko kaya kumain ng siopao? May pusa naman 'yun diba? Hehehehe.... Corny.
Akalain mo nga namang sampung araw na akong bum. Of course, I'm not proud. Pero masaya pala ah? Hehehe. Walang iniisip para bukas or mamaya. Wala. Wala ring pera. Sana makuha ko na yung backpay ko. Good luck, 'di ko pa inaasikaso ang clearance ko.
May nakita na akong bagong work, transcriptionist nga. Walang kwenta 'yung in-applyan ko last time, fly-by-night ata. Walang sumasagot sa tawag ko, buti nalang 'di ko tinuloy. Anyway, this new job is located in Ortigas, dun sa building na pinagtrabahuhan ko back when I was still with Telus (which is then known as Ambergris Solutions). Capital IQ ang name ng company, transcriptionist ang nature ng work pero gamit mo parin ang boses mo sa pagta-type. Meaning, magsasalita ka tapos mare-recognize ng software ang boses mo at magta-type sa screen. Wow, high-tech. Voice parin, pero at least wala ng irate at stupid callers. Sa May 11 pa ang training... hahaha... hindi ako pwede maghintay ng ganun katagal. Kelangan ko na magkaroon ng temporary work na pwede pagkakitaan bago ko pasukan 'yun. Teka, ang feeling ko naman, eh sa March 21 pa ang exam ko dun. Hehe. Pero at least tapos na ako sa dalawang katakot-takot na interview, luckily, pumasa naman ako. Thank you Lord!
Lord, pakialis naman 'tong tinik o, please?
Subscribe to:
Posts (Atom)