Masaya akong naayos na 'tong hinayupak na PC na 'to. Sa totoo lang, isang dahilan kung bakit hindi na ako madalas makapag-blog ay dahil sa pagkasira nitong computer ko. Buti naman at sinipag akong pumunta ng Gilmore para magpagawa. Thank God hindi na ako mabo-bore ule dito sa bahay [at thank you papa, sinamahan mo ako sa Gilmore :)]
Anyway, sa sobrang daming nangyari sa buhay ko noong mga nakaraang buwan ay hindi ko na yata alam kung san magsisimula. Simulan nalang natin ng Pasko, tutal eh iyon naman ang isa sa mga pinaka-recent kaya medyo fresh pa sa aking isip. Well, hindi ko naman first time mag-Pasko sa office, kaya OK lang na nandoon ako't may sakbit na headset sa ulo ko-- wala namang calls, isa pa, double pay naman. Pangalawa, hindi naman talaga namin masyadong sine-celebrate ang Pasko sa bahay. Ang masakit lang talaga ay nag-celebrate ako ng Bagong Taon sa office.
Pag-alis palang ng bahay, andami nang paputok na nagkalat sa kalsada at kulang nalang eh mapraning ako kung saan titingin at iiwas. Habang makakasalubong mo ang mga kapitbahay mo sa labas na nagkakantahan at nagbabatian na may dalang pagkain para ipan-trade sa kabilang bahay, ayun ka, nakikipagpatentero sa mga batang me ihahagis na piccolo sa daan. Sa kanto palang wala na akong masakyang tricycle palabas, so bumalik ako sa bahay at nagpahatid kay papa gamit ang motor papunta sa kanto ng Lifehomes. Maswerte nalang din siguro akong naka-tyempo ng FX na pa-Ayala at nakasakay kagad ako. Nag e-emo pa yung manong driver ng FX na parang nagso-soliloquy na kesyo kung aabot ba daw sya sa bahay nang alas-dose, ina-appreciate ang magagarbong fireworks na makikita sa langit habang binabagtas ang halos walang sasakyan na C5 Road.
Hindi naman nagbago ang ending. Walang magical moment na tipong merong early log out na naganap at happy ever after ang ending na nagme-Media Noche kaming mga kawawang ahente sa bahay kasama ang aming mga pamilya. First time ko mag New Year nang wala sa bahay in 23 years. Siguro nga eh parte na ng buhay call center agent 'to; siguro nga talaga ay ma-swerte lang ako sa mga past few years ko sa trabaho na nagkakataong restdays ko kapag may mga ganitong holidays especially New Year. So ayun nga, hindi naman namin sinira ang gabi naman at meron naman kaming pinagsaluhan-- potluck ang setting. Isa-isa kaming nagdala (hati pala kami ng seatmate kong si Megs sa cake) ng mga pagkain na pinagsaluhan namin sa Media Noche. Meron pa kaming paputok (party poppers lang naman) na supot naman ang sabog kaya medyo corny. Ang pinaka-bwisit na part lang talaga eh yung saktong alas-dose dito sa Manila eh saktong buhos din ng calls mula doon sa kabilang hemisphere na tinatawag nating Amerika. Pero OK na rin siguro; bagong karanasan, bagong lesson. Hindi ko naman kelangan sirain ang gabi ko dahil lang doon. There are so many ways to make yourself happy, at tama nga silang choice mo 'yon. And we chose to be happy, although may mga girls sa team namin na umiyak nung sumapit ang batian ng "Happy New Year!" sa floor.
Nagkaroon nga ng balitang merong Blue Moon daw nung gabi ng New Year. So pagka-out ko namin ng office, napansin ko ang reflection ng buwan sa salamin ng building sa tapat-- malaki. Hinanap namin ang buwan dahil natatakpan 'yon ng nagtataasang mga buildings sa Makati, at nung makita namin eh medyo na-disappoint kami dahil mukha lang naman 'yong normal. Ho-hum. So eto namang si Paula, nag-trip at sinabi sa aking gusto n'ya magpa-Kodak sa pedestrian lane tutal dala ko naman ang aking "girlfriend." Nako, ako pa ang niyaya niya rito eh game na game naman ako sa mga ganitong kabaliwan. So nung nag-red ang stoplight sa Ayala-Buendia intersection, takbo si Paula sa daan at humiga sa pedestrian lane.
Oo nga pala. Pupunta kaming magka-kaibigan sa Ilocos next week. Sobrang nae-excite na ako dahil gusto ko na uli dagdagan ang koleskyon ko ng pictures ng colonial churches!'Nuff said.
No comments:
Post a Comment