Badtrip talaga. Kung kelan pakiramdam mong OK na ang lahat, saka pa darating ang mas malaking problema.
Natapos ko na pala sa wakas ang registration at pagbabayad ng tuition sa school. Opisyal na estudyante na ako uli. Ang problema ko nalang ay ang pagmu-move ng isang subject ko sa Sabado. Pero hindi lang pala iyon ang problema, may mas malaki pa pala.
Kagabi, merong meeting ang buong batch namin with the OM. Napag-usapan ang kung anu-anong bagay na nangyayari sa office. At isa na doon ang bagong schedule.
"OK, starting Monday, you guys will start coming to work at 8 AM."
Wow. Wow. Wow.
Hay. Kala ko pa naman, isang subject lang ang ipapa-move ko sa Sabado. Pati pa pala yung klaseng 7:30-9:00 AM, ipapalipat ko narin sa Sabado. Ang tanong: papayag kaya ang mga professors? At pano sa future, puro nalang ba Sabado ang kukunin kong class? Hindi naman siguro pwede iyon.
Lord, bahala na kayo.
6/18/09
Agnostic
Maaga akong nagising ngayon dahil kelangan ko uli pumunta uli sa school uli para mailipat sa Saturday yung isang subject ko dahil male-late talaga ako sa trabaho. Peste, nanggaling na ako dun kahapon pero walang nangyari; alas-ocho palang, nakapila na ako.
Makalipas ang dalawang oras, guess what? Nakapila parin ako. Shiyet. Para kaming timang dun, na naghihintay sa wala. Nalaman na lang namin na sira daw yung makina na ginagamit pang-validate. WTF??? Pagkatapos ko pumila ng pagkatagal-tagal, ayun, umalis din ako dahil may pasok pa ako sa trabaho ng alas-onse.
Sinubukan kong mag-tren. Sumakay ako sa Pureza ng LRT II, bumaba ng Cubao; takte, mahaba pala ang pila sa bilihan ng magnetic card. Bumaba sa Ortigas station at saka ko na-realize na ang haba pala ng lalakarin ko. Knowing na male-late na talaga ako, dumaan muna ako sa Megamall para bumili ng pagkain, gutom na gutom ako dahil sa letseng school na yan. Buena mano yata ako sa Go Nuts Donuts. Badtrip. Wala na ngang nangyari sa lakad ko, late pa ako.
Moving on.
Minsan, meron na naman akong mga bagay na pinag-iisipan na, ika nga nila, nakakaloko daw. Heto na naman ako, naghihintay na maluto ang ipambabaon ko for lunch, nag-iisip kung ano ba ang silbi ng lahat ng nangyayari sa atin ngayon. Bakit kailangan ko magtrabaho? Bakit kailangan ko suportahan ang pamilya ko? Bakit kailangan ko grumadweyt? Bakit kailangan ko maging mabuting anak? Bakit kailangan kong magkapera? Bakit kelangan ko kumain? Bakit kelangan ko mabuhay? At doon, sa huli, madalas tumitigil ang tanong. Hindi uubra sa akin ang sagot na: "dahil ikaw ang sasagip kay..." o kaya "dahil meron kang gaganaping papel sa buhay ni.." dahil itatanong ko rin kung bakit kailangan ko sagipin ang buhay n'ya o bakit kailangan kong pumapel sa buhay nitong taong 'to, kung alam ko namang sa huli eh lahat tayo mamatay; mawawalan ng saysay ang lahat ng binaon nating dunong sa utak o kaya kinain nating pagkarami-rami, dahil hindi na gagana ang lahat ng bahagi ng katawan natin kapag dedo na tayo.
Hindi ko alam kung anong mga kasagutan dito. Baka nga mali lang ang tanong ko. Pero hindi eh; if God imparted me the concept of this question, there must be an answer. Unfortunately, hindi yata kayang gamayin nang tao ang wisdom na kagaya nito, kung meron mang sagot. Pero siguro, ginawa tayong tao para maiwasan ang complexities ng buhay. Tao ako, dapat ako mag-isip tao.
Maging masaya. Siguro. For the mean time, yun nalang muna ang gagawin ko.
Makalipas ang dalawang oras, guess what? Nakapila parin ako. Shiyet. Para kaming timang dun, na naghihintay sa wala. Nalaman na lang namin na sira daw yung makina na ginagamit pang-validate. WTF??? Pagkatapos ko pumila ng pagkatagal-tagal, ayun, umalis din ako dahil may pasok pa ako sa trabaho ng alas-onse.
Sinubukan kong mag-tren. Sumakay ako sa Pureza ng LRT II, bumaba ng Cubao; takte, mahaba pala ang pila sa bilihan ng magnetic card. Bumaba sa Ortigas station at saka ko na-realize na ang haba pala ng lalakarin ko. Knowing na male-late na talaga ako, dumaan muna ako sa Megamall para bumili ng pagkain, gutom na gutom ako dahil sa letseng school na yan. Buena mano yata ako sa Go Nuts Donuts. Badtrip. Wala na ngang nangyari sa lakad ko, late pa ako.
Moving on.
Minsan, meron na naman akong mga bagay na pinag-iisipan na, ika nga nila, nakakaloko daw. Heto na naman ako, naghihintay na maluto ang ipambabaon ko for lunch, nag-iisip kung ano ba ang silbi ng lahat ng nangyayari sa atin ngayon. Bakit kailangan ko magtrabaho? Bakit kailangan ko suportahan ang pamilya ko? Bakit kailangan ko grumadweyt? Bakit kailangan ko maging mabuting anak? Bakit kailangan kong magkapera? Bakit kelangan ko kumain? Bakit kelangan ko mabuhay? At doon, sa huli, madalas tumitigil ang tanong. Hindi uubra sa akin ang sagot na: "dahil ikaw ang sasagip kay..." o kaya "dahil meron kang gaganaping papel sa buhay ni.." dahil itatanong ko rin kung bakit kailangan ko sagipin ang buhay n'ya o bakit kailangan kong pumapel sa buhay nitong taong 'to, kung alam ko namang sa huli eh lahat tayo mamatay; mawawalan ng saysay ang lahat ng binaon nating dunong sa utak o kaya kinain nating pagkarami-rami, dahil hindi na gagana ang lahat ng bahagi ng katawan natin kapag dedo na tayo.
Hindi ko alam kung anong mga kasagutan dito. Baka nga mali lang ang tanong ko. Pero hindi eh; if God imparted me the concept of this question, there must be an answer. Unfortunately, hindi yata kayang gamayin nang tao ang wisdom na kagaya nito, kung meron mang sagot. Pero siguro, ginawa tayong tao para maiwasan ang complexities ng buhay. Tao ako, dapat ako mag-isip tao.
Maging masaya. Siguro. For the mean time, yun nalang muna ang gagawin ko.
6/12/09
Damnant quod non intelligunt
Kagabi, pumunta kami ni Maan sa Metrowalk to buy DVDs. Pinanuod ko kaagad pagkauwi sa bahay ang mga binili ko, Coraline at Horsemen, respectively, at na-realize kong merong similarity ang dalawa: tungkol sa mga batang hindi pinapansin ng mga magulang, and how they find ways to cope with it. Coraline is originally a book by Neil Gaiman na ginawang animated film. The Horsemen is based on the Four Horseman of the Apocalypse (kaya nga binili ko, mahilig ako sa mga gantong klaseng tema). I don't want to spoil it so I suggest na panuorin n'yo na
lang, lalo na yung Coraline. Isa pa tinatamad akong mag-type, kagigising ko lang. Alas-kwatro na ng madaling araw ako nakatulog, tapos alas-ocho ng umaga ako nagising. OK lang. Friday naman eh. Yay!!!!Ang masasabi ko lang:
We should not expect that everyone could understand us.
Happy Independence Day pala!
6/8/09
Madamot
Gourmet?
Sardinas lang yan. Ligo. Talagang bestfriend ko na ang sardinas, for better or for worse. Hehe. Hay. Lumalabas na naman pagiging frustrated food stylist ko. LOL.
Sana makabili na ako ng SLR ko this year. Malapit ko narin makuha ang backpay ko, sana malaki makuha ko para naman madali nalang ako makapag-ipon.
Minsan, pakiramdam ko napaka-selfish ko. Lagi nalang sarili ko iniitindi ko. Sarili kong kaligayahan. Samantalang yung mga kapatid ko sa bahay, hindi na magkaugaga kung san kukuha ng perang ipambabayad sa uniporme para sa school.
Sorry Lord. Babawi ako. Promise.
P.S. Para sa akin mas masarap ang lemon sa sardinas kesa kalamansi.
Sardinas lang yan. Ligo. Talagang bestfriend ko na ang sardinas, for better or for worse. Hehe. Hay. Lumalabas na naman pagiging frustrated food stylist ko. LOL.
Sana makabili na ako ng SLR ko this year. Malapit ko narin makuha ang backpay ko, sana malaki makuha ko para naman madali nalang ako makapag-ipon.
Minsan, pakiramdam ko napaka-selfish ko. Lagi nalang sarili ko iniitindi ko. Sarili kong kaligayahan. Samantalang yung mga kapatid ko sa bahay, hindi na magkaugaga kung san kukuha ng perang ipambabayad sa uniporme para sa school.
Sorry Lord. Babawi ako. Promise.
P.S. Para sa akin mas masarap ang lemon sa sardinas kesa kalamansi.
6/1/09
Random Thoughts: June
Hay.
First day ng June, malapit na talaga magpasukan uli. Umuulan-ulan ng umuwi ako, and as usual, sobrang gusto kong naglalakad sa ambon. Iba ang feeling, nakaka-relax. Napaka-lungkot ng feeling, pero I'm enjoying it. Ewan ko, weird ba? Lahat naman yata tayo may mga peculiarities.
Sobrang nahapo kaming lahat sa ginawa namin sa opis, knowing na first day palang ng work week. Na-stress kami masyado sa mga exams na kung hindi ko binagsak eh sobrang baba ng grado ko. Nakakahiya, lumabas na naman tuloy ang faux-inferiority complex ko.
Anyway, dahil sobrang sawa na ako sa lahat ng pwedeng inuming kape (mapa-black, with cream, cappuccino, mocha, latte, brewed) at tea (yellow peckoe, peppermint, cranberry/raspberry/strawberry, green) sa pantry, naisipan kong mag-imbento ng inumin para naman maiba. Naglagay ako ng isang teabag ng Peppermint sa isang tasa ng mainit na mocha. Parang Starbucks ang labas! Mocha na may mint, sarap! Try n'yo :D
Kelangan ko pa gumising ng maaga bukas para magbayad ng matrikula. Good night.
First day ng June, malapit na talaga magpasukan uli. Umuulan-ulan ng umuwi ako, and as usual, sobrang gusto kong naglalakad sa ambon. Iba ang feeling, nakaka-relax. Napaka-lungkot ng feeling, pero I'm enjoying it. Ewan ko, weird ba? Lahat naman yata tayo may mga peculiarities.
Sobrang nahapo kaming lahat sa ginawa namin sa opis, knowing na first day palang ng work week. Na-stress kami masyado sa mga exams na kung hindi ko binagsak eh sobrang baba ng grado ko. Nakakahiya, lumabas na naman tuloy ang faux-inferiority complex ko.
Anyway, dahil sobrang sawa na ako sa lahat ng pwedeng inuming kape (mapa-black, with cream, cappuccino, mocha, latte, brewed) at tea (yellow peckoe, peppermint, cranberry/raspberry/strawberry, green) sa pantry, naisipan kong mag-imbento ng inumin para naman maiba. Naglagay ako ng isang teabag ng Peppermint sa isang tasa ng mainit na mocha. Parang Starbucks ang labas! Mocha na may mint, sarap! Try n'yo :D
Kelangan ko pa gumising ng maaga bukas para magbayad ng matrikula. Good night.
Subscribe to:
Posts (Atom)